Czasami ambicje to niestety nie wszystko co jest potrzebne do stworzenia gry. Unholy jest idealnym przykładem.
Ostatnimi czasy przechodzimy erę renesansu w gatunku horroru. Nie ma znaczenia czy chodzi o filmy, seriale czy gry to dostajemy ogromne ilości dobrych produkcji. Niestety czasami nawet w czasach świetności pojawiają się kwiatki, które nie pasują do reszty i właśnie tak jest w tym przypadku. Unholy jest takim zwiędniętym kwiatkiem, który nie był odpowiednio pielęgnowany, a bardzo szkoda bo potencjał w tym pomyśle był, lecz wykonanie pozostawiło bardzo wiele do życzenia.
To, że akcja Unholy brnie z prędkością światła to mało powiedziane. Gra jest podzielona na 9 rozdziałów, lecz historia momentami jest opowiedziana tak szybko, że te rozdziały można ukończyć w kilka minut, co jest lekkim nieporozumieniem. Unholy opowiada historię Dorothy, która dołączyła do kultu przyciągnięta przez ich wielkiego “Zbawcę”. Nasza bohaterka ma syna, który na początku gry zostaje przejęty przez kult i poświęcony przez lidera kultu. Po chwili okazuje się jednak, że jakimś cudem syn Dorothy nie umiera lecz trafia do innego świata i naszym celem jest odzyskanie go. Niestety to w jaki sposób historia jest opowiedziana zostawia wiele do życzenia. Wiele fragmentów gry jest zaprojektowane w kiepski sposób. Są miejsca w grze, gdzie można iść po prostu przed siebie i nie zwracać na nic uwagi, a w tle będą się odpalały skrypty odpowiadające za jakieś wydarzenia, które mają się wydarzyć przed nami, lecz gdy biegniemy to te rzeczy odpalają się w tle, a my nic nie widzimy. Niestety fabuła Unholy nie generuje żadnego zaangażowania u gracza.
Niestety Unholy z jeżeli chodzi o warstwę technologiczną jest w stanie tragicznym. Gra w pierwszych minutach rozgrywki przywitała mnie tzw. “vertex explosion” po najechaniu kamerą na obiekt do przeczytania co zupełnie nie powinno mieć miejsca. Potem nie było lepiej, gdy próbowałem wejść do głównego pomieszczenia budynku w Prologu to doświadczyłem chyba najbardziej zbugowanego widoku w jakiejkolwiek grze w jaką grałem. Efekty błędu będziecie mogli zobaczyć poniżej. (Uwaga dla osób z epilepsją)
Optymalizacja też jest dosyć kiepska, mimo że gra potrafi osiągać wysokie liczby klatek na sekundę to równie dobrze potrafi zrzucić ich liczbę w całkowicie dowolnym momencie, nawet jak nic nie dzieje się na ekranie. Gra w takim stanie nie powinna się pojawić w sprzedaży i jeżeli twórcy tego nie poprawią to za żadne skarby nie jestem w stanie polecić gry na premierę.
Niestety debiutancka gra Duality Games nie jest dobrze wyreżyserowaną grą. Animacje postaci podczas cutscenek są bardzo często bez życia, a kąty kamery nie komplementują ogólnego przesłania. Bardzo kojarzyło mi się to bardzo nisko budżetowymi filmami, lecz w tym przypadku widać, że zamysł był zdecydowanie inny. Twórcy mieli ambicje, lecz niestety widać, że zabrakło umiejętności i pewnie budżetu na realizację ciekawych pomysłów. Unholy jednak nie można odebrać jednej rzeczy. Pod względem stylistycznym jest bardzo dobrze wykonane, co nie jest dziwne, bo zajmował się tym Tomasz Strzałkowski, który zdecydowanie ma talent do projektowania mrocznego klimatu, widać to po jego poprzednich tytułach takich jak seria Painkiller, a także widać to tutaj.
Bardzo szkoda, że nie jestem w stanie polecić Unholy, lecz na ten moment gra jest w tragicznym stanie, a szkoda bo pomysły i zaangażowanie było, lecz zabrakło dobrej realizacji tych pomysłów. Nie mniej jednak, będę w przyszłości śledził poczynania Duality Games i być może zaskoczą coś w przyszłości. Nie od razu Rzym zbudowano.
Recenzja oparta o wersję gry na PC.
Kopia gry do recenzji została podesłana przez wydawcę.
ZdobywcyGier.eu 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone.
