4

Witajcie w serii “Wielcy Spóźnieni”, gdzie podróżujemy w czasie i ponownie odkrywamy klasyki gier sprzed lat! Rozgrzebujemy skarby minionych dekad, a dzisiaj wkroczymy w apokaliptyczny świat znanego tytułu The Walking Dead Season One. Czas zapomnieć o pyłach czasu i spojrzeć na tę grę na nowo. Czy w obliczu zmieniających się standardów nasza perspektywa się zmieni? Czy nadal TWD wywiera takie samo wrażenie jak 11 lat temu?

The Walking Dead został wydany w 2012 roku przez znane graczom studio, Telltale Games, które zyskało sławę dzięki ikonicznym tytułom takim jak The Wolf Among Us czy Minecraft: Story Mode. Te produkcje zdobyły uznanie wielu graczy nie tylko za pasjonującą fabułę i wyraziste postacie, ale także za umiejętne manipulowanie naszymi emocjami oraz za stawianie przed nami trudnych, często nieoczywistych wyborów. The Walking Dead przenosi nas w brutalny świat, gdzie każda podejmowana decyzja ma swoje konsekwencje. Gra ta opiera się na kultowej serii komiksów autorstwa Roberta Kirkmana, serwując nam nie tylko przerażające sceny, lecz również skłaniając do głębokich refleksji na temat moralności i lojalności w świecie, gdzie zagrożenie czai się na każdym kroku, a największym wrogiem staje się czasem sam człowiek.


Epizod 1: “Nowy Świt” – tak epizod, ponieważ tak jak wiele produkcji studia, również TWD jest podzielone na epizody. Grę rozpoczynamy w policyjnym radiowozie, gdzie nasz główny bohater, Lee Everett, jest przewożony do więzienia za morderstwo. Los, czy może raczej przypadek, sprawia, że dochodzi do wypadku drogowego. Kiedy Lee odzyskuje przytomność, dostrzega policjanta, od którego próbuje wziąć klucze do swoich kajdanek, lecz zaskakuje go atak funkcjonariusza, który niespodziewanie rzuca się na niego z zębami. Dzięki zwykłemu fartowi udaje mu się uciec, choć szmer spowodowany walką przyciąga uwagę innych szczękościsków. Na szczęście, zdołał schronić się za płotem na terenie niewielkiego domku, gdzie spotyka samotną ośmioletnią Clementine. Jej rodzice są na wakacjach w innym mieście, więc Lee staje się dla niej opiekunem/przybranym ojcem. Z czasem zaczynamy widzieć, jak z obcych dla siebie ludzi tworzą jedną z najbardziej poruszających relacji w grach.


Gra, która zrodziła się w 2012 roku, w moich oczach młodego wówczas 11-letnieg gracza wywołała ogromne wrażenie. Niezależnie czy chodzi o styl, czy fabułę, masa wyborów oraz dylematów moralnych robiły wielkie wrażenie na mnie i moich znajomych w tamtym czasie. Ale czy nadal robi wrażenie? Pierwsza rozgrywka za dzieciaka sprawiała wrażenie, że każda, nawet najdrobniejsza decyzja, miała niezwykłe znaczenie i tak często było. Jednakże, powtórne podejście do gry po 11 latach odsłoniło momenty, w których nawet ważny pod względem fabuły wybór zdawał się nie mieć takiego wpływu, jak to pierwotnie wyglądało. Przykładowo, jeśli postać X miała umrzeć, to niezależnie od tego, czy ją ocalimy czy nie, w końcu straci swój Plot Armor, a tym samym życie. Takie niuanse nie są zauważalne przy pierwszym podejściu, ale stają się oczywiste przy kolejnym.

Niemniej jednak, gra skupia się na próbie przetrwania i budowaniu relacji z grupą. Zbliżając się do różnych wyborów, od ratowania kogoś po pozostawienie lub opowiedzenie się po jednej z opcji w obozie, mamy do czynienia z różnorodnymi dylematami. Na przykład, dostajemy 4 porcje jedzenia na 10 osób w grupie i musimy zdecydować, komu je przyznać, czy damy je dzieciom, czy pracującym, to od naszego kompasu moralnego i od doświadczeń z ludźmi z grupy zależy decyzja.


Zagadnienie czasu od premiery stanowi skomplikowaną kwestię, szczególnie gdy rozważamy, czy opieramy się na pierwszym epizodzie czy całej grze po wydaniu piątego epizodu. Aktualnie nie stanowi to problemu, lecz w tamtych czasach gra wychodziła etapami co około dwa miesiące. To oznaczało, że jeśli zagrałeś w kwietniu, musiałeś czekać aż do listopada na zakończenie sezonu. W sytuacji, gdy ktoś oczekiwał na wydanie pełnej wersji, mógł napotkać na mnóstwo spoilerów, które zepsułyby przyjemność z rozgrywki. Z jednej strony, wydawanie gier epizodycznych ma swój urok, gdy z drugiej, długie oczekiwanie na zakończenie mogło wywołać frustrację. W moim przypadku, to było co robić na podwórku w tamtym czasie, więc nie było problemu z czekaniem na dalsze zmagania Lee i jego grupy.

Jeśli chodzi o styl i mechanikę gry, moim zdaniem nie uległy one znaczącym zmianom. Pod względem mechaniki, w porównaniu do nowszych części serii. Podstawowy schemat pozostał niezmienny, jedynie nowsze odsłony zawierają więcej sekwencje typu QTE (Quick Time Events). Jeśli zaś mówimy o warstwie wizualnej, to w 2023 roku prezentuje się całkiem przyzwoicie. Niemniej jednak, w porównaniu z ostatnim sezonem z 2018r., istnieje ogromna przepaść graficzna. Jestem także osobą, która często powraca do serii Gothic, gdyż dla mnie fabuła i klimat gry są ważniejsze niż wielkie, puste przestrzenie czy ultra-realistyczna grafika.


3 lipca 2013 roku świat TWD został wzbogacony o DLC o nazwie The Walking Dead: 400 Days. To opowieść 5 nowych bohaterów na przestrzeni 400 dni od wybuchu epidemii, gdzie gracz ma swobodę wyboru od kogo zacznie. W epilogu po odnalezieniu wszystkich zaginionych osób z tablicy ogłoszeń mamy możliwość zwerbowania ich do tajemniczego obozu. Ta decyzja ma duże znaczenie, gdyż wpłynie na to, kogo spotkamy w drugim sezonie TWD.

Debiutancki zwiastun gry The Walking Dead.

The Walking Dead to emocjonalne doświadczenie, które nie tylko rzuca nas w wir zombie apokalipsy, ale również stawia trudne moralne wybory i buduje poruszające relacje między postaciami. Gracz wciela się w Lee’ego Everetta, który spotyka ośmioletnią Clementine, co daje początek niezwykle poruszającej więzi. Choć początkowo wydaje się, że każda decyzja ma znaczenie, powtórne podejście ujawnia, że niektóre wybory mogą mieć mniejszy wpływ na fabułę niż zakładaliśy,

Format epizodyczny gry, wydawany stopniowo, mógł wprowadzać frustrację w oczekiwaniu na kolejne odcinki. Mimo to, siła The Walking Dead tkwi w historii i emocjonalnym zaangażowaniu graczy, mimo pewnych ograniczeń mechanicznych czy wizualnych. DLC The Walking Dead: 400 Days dodatkowo wzbogaca historię, przedstawiając pięć różnych dodatkowych opowieści z pierwszych 400 dni po wybuchu epidemii, co dodaje głębi opowieści. Pomimo upływu lat, gra wciąż porusza i trzyma w napięciu graczy swoją narracją i trudnymi wyborami.

Jeżeli ominęła cię historia Lee i Clementine, to dobry czas, by doświadczyć tej kultowej opowieści, która mimo upływu lat oraz wiekowej już grafiki wciąż zachwyca i potrafi złapać za serce.


Minimalne:
OS: XP Service Pack 3
Procesor: 2.0 GHz Pentium 4 lub odpowiednik
Pamięć: 3 GB RAM
Miejsce na dysku: 2 GB
Karta graficzna: Karta ATI lub nVidia z 512 MB RAM (nieobsługiwana przez zintegrowaną grafikę Intel)
DirectX®: Direct X 9.0c
Dźwięk: Urządzenie dźwiękowe Direct X 9.0c

Rekomendowane:
OS *: Windows 7
Procesor: Core 2 Duo 2GHz lub odpowiednik
Pamięć: 3 GB RAM
Miejsce na dysku: 2 GB
Karta graficzna:Karta ATI lub nVidia z 1024 MB RAM
DirectX®: Direct X 9.0c
Dźwięk:Urządzenie dźwiękowe Direct X 9.0c


  • Gra zdobyła ponad 90 tytułów “Gry roku 2012”.
  • Clementine mówi Lee, że ma 8 lat. Jednakże, na farmie Hershela wychodzi na jaw, że jest pierwszoklasistką, czyli musiałaby mieć najwyżej 7 lat.
  • Lee jest bohaterem, który może zginąć w grze na ponad 80 sposobów.
  • Lee przed apokalipsą był nauczycielem historii.
  • Postać Clementine została zainspirowana córką jednego z twórców gry Dereka Sakaia.
  • Model postaci Brie jest wzorowany na zwyciężczyni konkursu przedsprzedaży Telltale, Brie Rosenholm.
  • Telltale Games potwierdziło, że więzieniem, do którego zabierał Lee, był zakład karny hrabstwa Meriwether.
  • Seria Telltale pierwotnie rozpoczęła się jako gra tekstowa Left 4 Dead .
  • W tej wersji The Walking Dead epidemia rozpoczęła się 20 lipca 2003 roku
  • B.Everett jest jedynym członkiem rodziny Lee, którego możemy zobaczyć w grze.

Oto lista aktorów, którzy użyczyli głosów postaciom w grze, w którym brało udział 67 dubbingowców. Oto kilku z nich:


Oficjalna strona twórców: https://telltale.com/
Kanał na YT twórców: https://www.youtube.com/@TelltaleGames
Biografia Roberta Kirkmana: https://pl.wikipedia.org/wiki/Robert_Kirkman
Wydawnictwo komiksów z serii TWD: https://imagecomics.com/comics/series/the-walking-dead


Recenzja oparta o wersję gry na Xbox Series X.
Kopia gry do recenzji została
użyta z biblioteki Xbox Game Pass.

9.0

Ocena autora

Podsumowanie

Ocena po latach
9.0
Zalety
  • Historia.
  • Interesujące postacie.
  • Ciągnące się przez całą serie konsekwencje.
Wady
  • Brak znaczenia niektórych wyborów.
  • Czasami absurdalne sytuacje.

Twój adres email nie będzie publikowany. Wymagane pola są oznaczone *