Viewfinder to opowieść o technologii, która sama wynosi technologię na wyższy poziom.
Bardzo rzadko podczas grania w gry przeżywam momenty, gdzie się zastanawiam jakim cudem coś takiego w ogóle postało? Viewfinder jest idealnym przykładem takiej sytuacji, ponieważ pod względem technologicznym oferuje coś niesamowitego i całkowicie nowego, czego nie doświadczyliśmy w żadnej innej grze. Jednak czy dobry poziom technologiczny i innowacje to wystarczające elementy na dobrą grę? Przekonajmy się.
Viewfinder wbrew pozorom nie jest typową grą logiczną bez fabuły z ciągiem poziomów bez żadnego powiązania. Akcja gry rozgrywa się w dystopijnym świecie, gdzie nasz bohater i jego wspólniczka Jessie badają system symulacji pozostawiony przez grupę tajemniczych inżynierów. Przez cały czas, gdy przemierzamy zagadki symulacji regularnie kontaktuje się z nami Jessie i daje informacje o naszym stanie fizycznym oraz samego wirtualnego świata. Podczas eksploracji zaginającego umysł świata poznamy także kota o imieniu Cait, który będzie naszym przewodnikiem i jednocześnie źródłem informacji o poprzednich inżynierach. Generalnie fabuła gry jest opowiedziana głównie w formie narracji w tle podczas rozwiązywania zagadek, lecz jest warta wsłuchania się, bo dobrze łączy się z sytuacją świata realnego w grze.
Viewfinder pod względem rozgrywki to coś czego nie spotkaliśmy nigdzie wcześniej. Gra pozwala nam na modyfikowanie świata za pomocą zdjęć w czasie rzeczywistym. Wybieramy zdjęcie, które jest zwykłym modelem 2D i gra przekształca to zdjęcie w przestrzeń 3D. Jest to niesamowity pomysł i jest to świetnie przemyślane, zwłaszcza że z czasem trwania gry, twórcy dorzucają kolejne mechaniki, które tylko komplementują główny motyw rozgrywki. Przykładowo możemy zrobić zdjęcie samemu sobie specjalnym aparatem, a potem użyć zdjęcia, aby przeteleportować się w przestrzeni. W innym rozdziale mamy mechanikę związaną z perspektywą, gdzie na częściach otoczenia widać fragmenty całkowicie innej lokacji i musimy dopasować tą lokację pod odpowiednim kątem, aby się zmaterializowała w poziomie, w jakim aktualnie się znajdujemy. W grze mamy do dyspozycji więcej niż 40 poziomów i dodatkowo poziomy opcjonalne, które są dużo większym wyzwaniem niż poziomy główne. Jeżeli chodzi o ogólny poziom trudności gry to dla osoby, która miała większą styczność z grami logicznymi, Viewfinder nie stworzy większego problemu w poziomach głównych, lecz idzie mocno pogłówkować w poziomach pobocznych. Grę skończyłem w 4 godziny i zatrzymałem się na dłuższy moment tylko dwa razy.
Viewfinder pod względem technologicznym jest po prostu perfekcyjny. Przez całą przygodę z grą nie odczułem żadnego spadku płynności, a poziom klatek na sekundę utrzymywał się cały czas powyżej pułapu 200 fps na najwyższych ustawieniach graficznych. Gra oferuje także całkiem rozbudowane ustawienia dostępności i rozbudowaną gammę ustawień graficznych czy sterowania. Muzyka w Viewfinder to różnego rodzaju ambienty, które całkiem nieźle pasują do tego typu gry, więc tutaj także nie ma nic do zarzucenia. Mam nadzieję, że twórcy mają w planach stworzenia coś w stylu edytora poziomów, ponieważ sam pomysł gry ma ogromny potencjał i szkoda by było, jakby ten pomysł został zamknięty w 4-godzinnej grze.
Viewfinder to pełna innowacja w świecie gier logicznych, która oferuje całkowicie coś nowego i jednocześnie jest świetnie zrealizowana. Jedynym zarzutem wobec tej gry jest jej długość, ponieważ 4 godziny zabawy to zdecydowanie za mało, dlatego potrzebne jest DLC lub edytor map i to jak najszybciej!
#JusticeForCait
Recenzja oparta o wersję gry na PC.
Kopia gry do recenzji została podesłana przez wydawcę.
ZdobywcyGier.eu 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone.
